พระสมเด็จจินดามณีโภคทรัพย์ หลวงพ่อน้อย ชุตินฺธโร วัดเนินเวียง
พระสมเด็จจินดามณีโภคทรัพย์ หลวงพ่อน้อย ชุตินฺธโร วัดเนินเวียง (เวียงสวรรค์)
ของดีราคาย่อมเยา ที่หลายคนมองข้าม สมเด็จจิ๋ว (สมเด็จคะแนน) ของหลวงพ่อน้อย ชุตินฺธโร เป็นสมเด็จรุ่นเดียวและรุ่นสุดท้ายที่หลวงพ่อเมตตาและตั้งใจทำให้อย่างยิ่ง ท่านรวบรวมมวลสารว่านศักดิ์สิทธิ์ ว่านมหาเสน่ห์ อยู่หลายปี กว่าจะครบตามที่หลวงพ่อต้องการ
พูดถึงมวลสารที่หลวงพ่อท่านทำ อันดับแรก หลายท่านยังไม่รู้ ว่าสมเด็จรุ่นนี้หลวงพ่อท่านได้ผสมผง “โสฬสมหาพรหม” ของ “หลวงปู่สีทัตต์” ศิษย์ “สมเร็จลุน” ที่ท่านได้จาก “หลวงปู่จันทร์ วัดศรีเทพ” เมื่อปี 2500 ท่านได้มาพร้อมกับนางพญาหลวงปู่จันทร์ ซึ่งเป็นผงเดียวกับผงที่ผสมใน “พระผงโสฬสมหาพรหม” หลวงปู่ทิม วัดระหารไร่
หลวงพ่อน้อยท่านได้นำผงโสฬสมหาพรหมนี้ มาเป็นเชื้อหลักกับผงโสฬสมหาพรหมของท่าน ท่านได้เรียนการสร้างผงโสฬสมหาพรหม จาก “หลวงปู่อินทนิล” ท่านทำอยู่หลายปี กว่าจะผ่าน ทำอยู่หลายครั้ง หลวงปู่อินทนิลท่านก็บอกว่ายังไม่ผ่าน กว่าจะทำผงนี้ผ่านได้ร่วม 30 ปี ด้วยวิชาการสร้างที่ยากนัก ท่านบอกว่า ทำอยากกว่าผงอิทธิเจของท่านเสียอีก หลวงพ่อน้อยได้ใช้เวลาในการทำผงนี้ถึง 30 ปี โดยท่านบอกว่าท่านจะทำปีละครั้ง ในวันได้ฤกษ์ของท่าน
การลงผงโสฬสนั้นต้องลงด้วยอักขระตัวขอม เป็นกลยันต์ โดยภาวนาจากจากตัวต้นจนถึงตัวสุดท้าย ผูกสลับเป็นกลยันต์ 16 มุม ในแต่ละมุมแบ่งเป็น 16 ชั้น แต่ละชั้นลงอักขระ 16 ช่อง อักษรในแต่ละตัว แต่ละช่อง ต้องลบถม เรียกสูตร 16 คาบ ผูกอธิษฐานเสกครบถือเป็น 1 ครั้ง และต้องทำแบบเดียวกันครบ 16 ครั้ง แล้วรวบรวมผงที่เสกทั้ง 16 ครั้ง มาอธิษฐานจิตตามตำราจนครบถ้วนตามฤกษ์ แล้วจึงนำผงมาลูบในกระดาน บังเกิดเป็นอักขระยันต์โสฬสมหาพรหม โดยไม่ได้เขียน จึงจะถือว่าสำเร็จสมบูรณ์ใช้ได้
ผงที่ได้นี้ครบตามสูตร เชื่อกันว่า เทพเทวะทั้ง 16 ชั้นฟ้า 15 ชั้นดิน 14 บาดาล 21 ชั้นพรหมต่างๆ ทุกพระองค์ จะลงมาอนุโมทนาอำนวยพรให้
ผงวิเศษนี้จึงมีอานุภาพแรง ทรงความขลังศักดิ์สิทธิ์ ผู้บูชาผงนี้ จะอุดมด้วยลาภสักการะ วาสนา บารมี ปรารถนาสิ่งใดจะสำเร็จดังใจปรารถนาทุกประการ เพียบพร้อมด้วยเมตตามหานิยม ดลบันดาลให้หายจากสรรพทุกข์ สรรพโศก สรรพภัย และอันตรายทั้งปวงจากคุณไสย คุณดำ และสิ่งซึ่งชั่วร้ายทั้งหลายทั้งปวง ปรารถนาหายหมดสิ้น ไม่มีการเบียดเบียนได้
นอกจากผงโสฬสมหาพรหมแล้ว ท่านยังผสมผงวิเศษของท่าน คือ “ผงอิทธิเจ” และ “ผงตรีนิสิงเห” ซึ่งท่านเขียนและลบเอง
การลบผงอิทธิเจของท่าน ท่านทำได้วิเศษยิ่งนัก ท่านตั้งใจพิถีพิถันมาก หลวงพ่อท่านว่า ท่านต้องกางมุ้งลบ เพราะผงท่านแรงมาก ท่านกลัวว่าระหว่างที่ท่านลบผง ลมจะพัดละอองผงออกไปสู่ชาวบ้าน เดี๋ยวบ้านเรือนจะแตกเอา ท่านลบในวันฤกษ์ยามของท่าน ส่วนใหญ่ท่านจะลบช่วงหลังเที่ยงคืนไปยันเวลานกหากิน ด้วยอิทธิคุณของผงนี้ ระหว่างที่ท่านลบผง มีพญานกการะเวกบินมาลายล้อมที่กุฏิท่าน บางครั้งนกการะเวกนี้ไม่ยอมกลับรัง บินหลงอยู่ในวัด มีครั้งหนึ่ง นกการะเวกได้บินวนอยู่หน้ากุฏิท่าน ท่านได้เสกไม้ให้ลูกศิษย์ไล่จับนกการะเวก ปรากฎว่าจับได้แต่ขน ผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ ปัจจุบันท่านบวชอยู่ ท่านชื่อ “หลวงพี่ทัด” ขออณุญาตที่เอ่ยนาม แต่ไม่รู้ว่าขนนกการะเวกตกไปอยู่ที่ผู้ใด
ผงตรีนิสิงเห ผงนี้ท่านว่ามีอิทธิคุณเป็นเมตามหานิยม ปกป้องคุ้มครองภัย ขับไล่คุณไสย ภูติผี ปีศาจ จะว่าถึงการขับไล่คุณไสย ถอดของ หลวงพ่อท่านเก่งยิ่งนัก จะสังเกตเห็นคนที่โดนของ โดนผีเข้า ไปหาไปรักษาที่ไหนไม่หาย มาพึ่งบารมีหลวงพ่อน้อย หายทุกรายไป จนเป็นที่กล่าวขานของชาวบ้านว่า “บ้านไหนมีรูปหลวงพ่อน้อย บ้านนั้นผีไม่เข้า”
นอกจากได้ผงดีแล้ว สมเด็จรุ่นนี้ ยังผสม “ว่านมงคลอีก 108 ว่าน” โดยท่านให้ศิษย์ใกล้ชิดของท่าน และศิษย์สายอยุทธยา หารวบรวมอยู่หลายปี เช่น ว่านมหาเสน่ห์ ว่านดอกทอง ว่านเสน่ห์จันทร์ ว่านพญาไก่กุก ฯลฯ ซึ่งล้วนแล้วเป็นว่านมงคลทั้งสิ้น
สมเด็จรุ่นนี้ มีประสบการณ์ให้เห็นแล้ว เช่น ตำรวจที่นากลาง อำเภอโกรกพระ โดนผู้ร้ายยิงด้วยอาวุธปืน ยิงไม่ออก ด้วยก่อนเกิดเหตุการณ์ได้เข้าไปกราบหลวงพ่อ และหลวงพ่อได้มอบสมเด็จให้มา วันเกิดเหตุการณ์มีสมเด็จหลวงพ่อพกอยู่ในกระเป๋าเสื้อ ประสบการณ์จากแม่ค้า ที่ว่า ถ้าเรื่องเสน่ห์เมตตา ค้าขาย ต้องยกให้ “พระสมเด็จและปลัดขิก” ของหลวงพ่อน้อย
หลวงพ่อท่านจะบอกเสมอว่า ให้เลี่ยมพระของท่านเปิดหน้า เปิดหลัง แล้วภาวนาคาถา ท้อรัน ของท่าน แล้วให้เอาน้ำอบ น้ำหอม แต้มไปที่วัตถุมงคลของท่าน จะบังเกิดผลทุกประการ
หลวงพ่อท่านสำเร็จ วิชาเรียกยันท้อ (ยันต์เฑาะว์) เป็นมหายันต์ ยันต์ครูโบราณ มีอิทธิคุณสูงนัก ด้วยเป็นยันต์ที่ชักขึ้นโดยฤาษีผู้ทรงอภิญญาทั้ง 108 ตน คาถาเรียกยันต์ท้อ สำนักเนินเวียง ไม่เป็นสองรองไคร
ขอบคุณข้อมูลจาก : Admin “โชติ ปากน้ำโพ” ผู้ดูแล Facebook Group “หลวงพ่อน้อย ชุตนฺธโร โดย(ชมรมพระเครื่องและวัตถุมงคลหลวงพ่อน้อยวัดเนินเวียง)”
