พระนักธรรม หลวงพ่อทรง วัดศาลาดิน จ.อ่างทอง

บทความนี้เป็นบทความที่คัดลอกมา
ที่มา : prasaksit.wordpress.com | เผยแพร่เมื่อ 23 มิถุนายน 2551

พระนักธรรม หลวงพ่อทรง วัดศาลาดิน จ.อ่างทอง

“พระนักธรรม” นั้นเป็นพระที่ผมได้ยินมาว่า “หลวงพ่อทรง ฉันทโสภี” วัดศาลาดิน จ.อ่างทอง มักแจกให้เด็กๆ เสมอ โดยเด็กๆ ที่ได้ไปห้อยคอ จากเด็กที่เรียนไม่เก่งบ้าง ไม่ค่อยขยันบ้าง กลับเปลี่ยนเป็นเด็กที่เรียนดีขึ้น ขยันเรียนมากขึ้น ซึ่งถูกใจผมเป็นอย่างมาก ถ้าลองนับดูในวงการพระเครื่อง ส่วนมากพระเครื่องหรือเครื่องรางที่จัดสร้างขึ้นเพื่อการนี้นั้นมีไม่มาก จะมีก็ตะกรุดอ้อปล่องของสายพระกรรมฐาน ที่สร้างไว้ให้พระสำหรับไปสอบนักธรรมได้ใช้ โดยการอมไว้ในปาก หรือจะพกติดตัวไว้ก็ได้ คำว่าตะกรุดอ้อปล่องนั้นคล้ายกับการทำเอาเคล็ด เหมือนว่าทะลุกลางปล้อง ฉลาดเฉลียว พระยอดธง ของหลวงพ่อชำนาญ วัดบางกุฎี ก็เคยได้ยินมาว่ามีพุทธคุณเด่นเรื่องนี้เหมือนกัน ถ้าใครรู้จักอาจารย์อำพล เจน อาจารย์อำพลเคยกล่าวถึงพระหนุ่มสืบสายวิชามอญรูปนี้ว่า พึ่งพาได้ จากนั้นผมก็ได้ยินเรื่องพระนักธรรมของหลวงพ่อทรง วัดศาลาดิน ว่ามีประสบการณ์ที่พระนำพระนักธรรมไปสอบแล้วผ่านบ้าง สอบได้อันดับดีๆ บ้าง ส่วนพระเครื่องสำนักอื่นนั้นก็มีคนพูดถึงประปราย อย่างเหรียญกับพระเนื้อผงพิมพ์ศรีปราชญ์ของครูบาสมิงน้อย หรือตะกรุดเปิดสมอง ซึ่งเป็นพระเครื่องของหลวงปู่ผาด วัดไร่ อ่างทอง ก็มีคนพูดถึง แต่ที่หากันมาก และมีเท่าไหร่ก็หมดไปทันที ก็ต้องพระนักธรรมของหลวงพ่อทรง วัดศาลาดิน จ.อ่างทอง ผมได้เข้าไปที่เว็บพลังจิต แล้วพบข้อเขียนของลูกศิษย์สายตรงของหลวงพ่อทรง ที่ไม่ได้เชียร์ชุดที่สร้างจากศูนย์พระ และไม่ได้เชียร์ขายพระที่ตัวเองมี

วันนี้ขอผมพูดถึงเรื่องพระนักธรรม เพราะมีคนสนใจมาก แต่จะว่าจริงๆ ผมไม่ได้แปลกใจมากเท่าไหร่ เพราะไม่ว่าใคร ที่เป็นพ่อ แม่ ต่างห่วงลูกหลานทั้งนั้น ปริมาณพระนักธรรมก็ทำออกมาพอสมควร มีสรรพคุณตามที่ร่ำลือกัน หลวงพ่อก็ชอบแจกเด็ก เห็นกันอยู่ในเว็บบ้าง บ่อยเหมือนกัน บางเว็บนำมาปล่อยขายต่อทีละหลายองค์ มีราคาพอสมควร คนก็แย่งกันซื้อ แป็ปเดียวเกลี้ยง อันนี้ผมไม่ทราบใครนำมา แต่ของเขาแท้แน่นอน

พระนักธรรมนี้จะมี 2 รุ่น สร้างในปีเดียวกัน โดยรุ่นแรกทางศูนย์พระเครื่องแห่งหนึ่งใน กทม. สร้างมาถวาย ส่วนรุ่นสอง ทางวัดจัดสร้างเอง

พระนักธรรมรุ่นสองนี้ จัดเป็นกลุ่มแม่พิมพ์เหล็ก กลุ่มที่สองที่ผมทำไปถวายหลวงพ่อวัดมอญ เนื่องจากหลังจากทำพิมพ์แรกคือพิมพ์รูปเหมือนแล้ว หลวงพ่อพูดถึงแม่พิมพ์นักธรรมรุ่นแรกที่ได้ทำลาย แล้วเขานำแม่พิมพ์ที่ทำลายแล้วมามอบให้หลวงพ่อ หลวงพ่อเองยังบ่นๆ เพราะดูเจตนาว่า ท่านยังต้องการทำและแจกพระนักธรรมเพื่อโปรดคนอยู่

ผมเลยไปสั่งทำแม่พิมพ์เหล็กมาอีกสองพิมพ์ คือ พิมพ์แหวกม่านและพิมพ์พระนักธรรม พร้อมทั้งคันโยกอีกหนึ่งคัน โดยใช้พระหลวงพ่อกวยเป็นต้นแบบ ดัดแปลงให้ขนาดเหมาะสม ใส่เคล็ดที่อาจารย์อนันต์ อดีต ผอ. ช่างสิบหมู่แนะนำมา โดยผมไม่ได้ไปลอกแบบนักสร้างพระขายคนไหนมา แต่ดัดแปลงมาจากพระแหวกม่านหลวงพ่อกวย เพราะมีความสวยงาม เมื่อเอามาให้หลวงพ่อดูแล้ว ท่านชอบใจ ผมจึงไปสั่งช่างเดิมแถวเสาชิงช้าให้ทำมาอีก จำได้ว่าเป็นปี 2548 ประมาณนั้น

มวลสารหลักที่เป็นหัวใจของพระผงที่พิมพ์ที่วัด หลวงพ่อจะเตรียมการเอง ไม่มีใครทราบว่าท่านใส่อะไรลงไปบ้าง ผมก็ไม่เคยถาม แต่ท่านจะให้ลูกศิษย์บดดอกไม้ หรือว่านที่คนนำมาถวาย ผมเคยเห็นคนนำว่านสบู่เลือดเป็นหัวๆ หลายสิบหัว หิ้วมาเหมือนหิ้วหัวมันแกว ที่ชาวบ้านแถววัดหิ้วมาถวายหลวงพ่อ หัวว่านนี้นำมาฝานตากแดด บดทำพระผง นอกนั้นยังมีผงว่านหรือสิ่งมงคลต่างๆ ที่ลูกศิษย์นำมาถวาย เช่น ผงชันเพชรจากพระมหาบุษบกพระแก้วมรกต ผงว่านห้าร้อยชนิดหลวงปู่พรหมมา ผงจากวัดพระแก้ว นอกนั้นคงมีผงที่ลูกศิษย์กลุ่มอื่นนำมาถวายหลวงพ่อที่ผมไม่ทราบ ท่านเองก็ไม่ได้บอกไว้ แล้วยังมีผงส่วนตัวของพระสวัดดิ์ ซึ่งมีผงแปลกๆ ส่วนตัวของท่านนำมาใส่อีก ผงดินก้นน้ำบ่อ ผงจากจีวรหลวงพ่อ เส้นเกศา ผงว่านต่างๆ ที่พระสวัดดิ์ท่านมี แร่บางไผ่ และอีกหลายอย่างที่ผมไม่ทราบชื่อ เพราะไม่ได้จำ ผงแปลกๆ เหล่านี้ บางทีเอาไปใส่ในครกหรือโม่ไฟฟ้าเองโดยพระสวัดดิ์ หลวงพ่อก็คงไม่ทราบเรื่อง ท่านคงเสกอย่างเดียว

แต่ยืนยันว่าผงที่เป็นหัวใจ เตรียมโดยหลวงพ่อ เช่นดอกไม้ หรือผงที่บด ท่านจะตากให้แห้ง บดละเอียด แล้วใส่ถาดเอาถาดปิดไว้ เตรียมไว้ผสมพระ ผงเหล่านี้ท่านคงเสกให้ตามวิธีการของท่านแล้ว เพราะพระแบบหลวงพ่อไม่ต้องตั้งท่า หรือมีพิธีกรรมมากมาย เอาว่าจิตดี จิตถึง ก็ใช้ได้

นอกนั้นท่านยังเตรียมปูนหอยเอง เอามาแช่น้ำค้างคืนค้างวันไว้ เพื่อให้ปูนจืด พอเวลาว่างท่านก็มาเทน้ำออก แล้วใส่น้ำใหม่ให้ปูนหายเค็ม อันนี้ท่านทำของท่านเอง ผมเห็นหลายครั้ง ซึ่งดูออกว่าหลวงพ่อชอบสร้างพระ เพราะท่านจะพูดคุยสูตรการผสมพระอยู่ตลอดเวลา ตอนเริ่มพิมพ์พระช่วงแรกๆ จนกระทั่งส่วนผสมคงที่ ท่านมีด้วยสูตรต่างๆ เช่น สูตรบางขุนพรหม หรือสูตรวัดโน้นทำแบบนั้น ส่วนช่างนี้ทำแบบนี้ จะเห็นได้ว่าท่านสนุกกับงานพอสมควร

นอกจากนั้น ยังมีผงอื่นๆ ที่เป็นตัวประสาน ที่พวกลูกหลานซื้อไปถวาย เช่น ผงปูนเพชร (อันนี้แพงมาก) เอาไว้ผสมให้พระแกร่งตัว นอกจากนั้นก็เป็นน้ำมันตั้งอิ้ว หรือกาววิทยาศาสตร์ หัวน้ำหอมเก้ากลิ่น กล้วยน้ำว้า กระดาษสา มีตำผสมลงไปบ้าง แต่หลักๆ จริง คงเป็นปูนหอยและเศษดอกไม้นี่แหละครับ เอากล้องส่องดู จะเห็นมวลสารตามที่ว่ากระจายอยู่ทั่วไป

พระเมื่อพิมพ์แล้วถูกนำมาใส่ถาด ผึ่งลมให้แห้ง ไม่ได้ตากแดดเพราะพระจะงอ เมื่อแห้งดีแล้ว เอาใส่กล่องกระดาษไว้ในหอสวดมนต์ (ยืนยันว่าไม่ใช่ห้องนอนท่านอย่างที่เขาว่า) หลวงพ่อท่านจะมาเสกของท่านเอง หรือมีคนนำพระมาเสกเยอะๆ ท่านจะให้เอาไปเสกไว้ในหอสวดมนต์ แล้วเสกรวมกันไป ฉนั้นไม่มีใครทราบว่าพระองค์ไหน กล่องไหน หลวงพ่อเสกให้กี่ครั้ง แต่เอาเป็นว่า พระเนื้อผงนี้หลวงพ่อเสกแน่นอน สายสิญจน์ที่วงไว้ บางทีท่านวงของท่านเอง ของจะผ่านมือท่านแน่ ถ้ามีพิมพ์ทรงตามนี้ เป็นของแท้แน่นอน เพราะแม่พิมพ์ทำลายแล้วหลังจากท่านมรณภาพ การเสกในหอสวดมนต์ ท่านจะมีพิธีกรรมนิดหน่อย คือจุดธูปเทียน แล้วท่านนั่งบริกรรมนานพอสมควร

เมื่อเสกเสร็จแล้วก็ทิ้งไว้ในหอสวดมนต์แบบนั้น เมื่อจะแจกท่านก็ให้พระไปหยิบมา หรือเอาใส่ถุงติดตัว เวลามีนิมนต์ ใครมาขอท่านก็หยิบแจกให้ จึงสามารถกล่าวได้ว่า พระผงนี้เป็นของแจกส่วนใหญ่ ไม่ได้มีเจตนาทำเอามาขาย มีเจตนาทำเพื่อให้แจก ใครจะทำบุญหรือไม่ ท่านก็ไม่สนใจ หรือบางทีเป็นพระแถมให้ เมื่อมีคนบูชาพระในตู้ไป

จะมีอยู่ช่วงที่ผมจำได้ พอพระนักธรรมรุ่นหนึ่งของศูนย์ ที่จำหน่ายที่วัดหมดไป ทางวัดนำพิมพ์รุ่นสองนี้ออกมาวางจำหน่ายในตู้ เพราะยังมีคนถามหาอยู่เรื่อยๆ ผมจำได้ บางท่านเดินขึ้นบันไดวัดมา ยังไม่ถึงข้างบนเลย ก็ถามหาพระนักธรรมแล้วว่ามีหรือปล่าว อันนี้ได้ยินกับหู แสดงถึงสรรพคุณของพระนักธรรมเป็นอย่างดี ทำให้คนถามหาตั้งแต่ยุคที่หลวงพ่อยังทรงสังขารอยู่

ผมมานั่งพิจารณาดู เมื่อยังไม่มีใครปลอมมาเพราะยังไม่เคยเห็นของปลอม ผมก็ยังไม่ชี้จุด จะเป็นการชี้โพรงให้กระรอกไป แต่จะเอาตัวอย่างมาให้พวกท่านดู แล้วท่านวิเคราะห์พิจารณาตามไปตามวิจารณญาณของพวกท่านก็แล้วกัน

พระนักธรรมพิมพ์หนา ครกแรกๆ ในยุคแรกๆ ช่วงแรกๆ แม่พิมพ์กับแท่นปั๊มติดกันมา พอมาพิมพ์พระกัน พระจะหนา ถ้าท่านไปเจอพระหนาๆ บอกได้ว่าโชคดี เพราะมีน้อย และเป็นพระยุคแรกๆ หลวงพ่อบางทีและหลายครั้งท่านนั่งดูอยู่ด้วย บางทีพิมพ์เอง องค์ที่ท่านพิมพ์เองจะไม่สวย เพราะแรงคนแก่ หรือ บางทีเราไปนิมนต์หลวงพ่อมาพิมพ์ เปิดพิมพ์ให้ หรือบางทีท่านนั่งตักผงนั่น ผงนี่ หยอดน้ำมนต์ลงไปตามที่ท่านเห็นสมควร เรียกว่า คอย QC ขบวนการทำพระผงที่วัดศาลาดินเอง

พระยุคแรกนี้เนื่องจากยังไม่ความชำนาญเรื่องการผสมเนื้อ เนื้อจะร่วน ออกสีน้ำตาล บางทีมีตระกรุด หรือ เม็ดข้าวสารฝัง หรือ เส้นเกศา เนื่องจากเนื้อร่วนพระพิมพ์จะไม่สวย จะติดไม่ชัด บางทีทั้งหน้าและหลัง ไม่ชัดเจน เนื้อจะแตกร่วน

ในยุคแรกๆ นั้น พระมีหลายเนื้อ หลายครก เพราะลองกันหลายอย่าง หลายกลุ่ม ขนาดว่าลูกศิษย์หลวงพ่อบางกลุ่ม มาลองพิมพ์พระจากเนื้อโอวัลตินก็มี ผมยังเก็บไว้ แต่ลืมไปแล้วว่าองค์ไหนครับ แต่เป็นพิมพ์รูปเหมือนน่ะครับ พิมพ์จากผงยานัดถ์ก็มี ผงปูนขาวก็มี จัดว่าหลากหลาย จะมีเนื้อแปลกๆ เยอะครับ

พระนักธรรมนี้ มีขนาดประมาณ 2 x 1.4 ซม. หนาประมาณ 8 มิล จัดว่าหนามากตามรูป ที่ต้องบอกขนาดประมาณไว้ เพราะผงหดตัวไม่เท่ากัน ไปเจอหดๆ ผิดรูป เดี๋ยวจะนึกว่าเก๊น่ะครับ เนื้อจะไม่ขาว เพราะไม่ได้หนักปูน ออกสีไปทางน้ำตาล แก่ผงซะเยอะ ใช้น้ำมันตังอิ้วเป็นตัวประสาน ถึง พ.ศ. นี้ กลิ่นน้ำมันยังหึ่งอยู่เลยครับ

พระนักธรรมพิมพ์บาง พิมพ์มาตรฐาน

เมื่อพิมพ์ไปเรื่อยๆ มีความชำนาญขึ้น แล้วหลวงพ่อทักด้วยว่าพระหนา เลยปรับแหวนความหนาที่เครื่องพิมพ์ ทำให้พระบางขึ้น ใส่ปูนหอยมากขึ้น เป็นผงหลัก ทำให้พระติดคมชัด บางองค์เห็นหน้าตาได้ชัดเจน ครกหลังๆ แบบนี้ บางทีครกหนึ่งได้พระร่วมๆ สี่-ห้าร้อยองค์ วันหนึ่งทำหลายครก ดูระยะเวลาที่เป็นปีแล้ว ถึงจะพิมพ์อื่นสลับกันไป แต่พระนักธรรมพิมพ์วัดนี้ ต้องเป็นหมื่นๆ องค์ขึ้นไปน่ะครับ เพราะทำหลายสิบครกแน่นอน

ผมเอารูปพระนักธรรมเนื้ออื่นๆ มาลงให้ดูต่อ พระพวกนี้ถ้าจะเล่นที่ความสวยแล้วคงไม่สวย แต่เป็นพระจากครกที่หลวงพ่อเข้าร่วมการกดด้วย ผมเลยขอท่านมา จะเห็นว่าเนื้อหายังไม่แน่น ร่วนๆ ติดพิมพ์ยังไม่ชัด พระพิมพ์ที่วัดโดยหลวงพ่อนั้นมีจริง ทำตอนที่หลวงพ่อยังมีสังขารอยู่ ทำโดยความต้องการของหลวงพ่อเอง ไม่มีใครไปยัดเยียดทำให้ท่านเสก หลวงพ่อท่านอำนวยการของท่านเองโดยตลอด ทำกันมาหลายปี ก่อนหลวงพ่อเสียซะอีก แจกฟรีออกไปเป็นหมื่นๆ องค์ ปูนหอยซึ่งเป็นวัสดุหลักหมดไปหลายสิบถุง บางทีของกองเต็มวัด หลวงพ่อต้องบอกว่าพอก่อน อย่าซื้อมาอีก ทำพระไม่ทัน

มีขนาดประมาณ 2 x 1.4 ซม. หนาประมาณ 5 มิล ขนาดกำลังดี ขนาดนี้น่าจะเป็นขนาดความหนามาตรฐาน และทำออกมาเยอะมากกว่าพิมพ์หนา ไม่เปลืองผงเท่าพิมพ์หนา พิมพ์ก็ง่ายกว่า พระจะติดสวยชัดเจน

ข้อมูลเพิ่มเติมจากกระทู้คุณพี เสาวภา เมื่อ 17 กรกฎาคม 2551

เกร็ดพระนักธรรม

เนื่องจากมีคนโทรมาปรึกษาเรื่องพระนักธรรมน่ะครับ เพราะอยากได้ เนื่องจากสรรพคุณเฉพาะของพระนักธรรม และจะไปเตรียมตัวสอบ บอกตามตรง ผมคุยด้วยแล้วเหนื่อย แหะๆ ผมแก่แล้วอย่าว่าผมเลย ผมเลยเอาของจริงมาดูดีกว่าว่าเป็นอย่างไร จะได้ไม่ต้องบรรยายให้เหนื่อยเพราะไม่เห็นรูป และผมจะพูดตามหลักฐานที่มีและที่เคยเห็น อะไรที่เป็นการคาดการณ์ผมก็จะบอกตรงๆ ว่าคาดการณ์ เพราะเกรงใจหลวงพ่อฉนั้นผมจะไม่มั่ว พูดส่งเดชไป แต่ถ้าแก่แล้วเลือนไปบ้าง ท่านผู้รู้ก็ทักมาน่ะครับ

พระนักธรรมพิมพ์ของศูนย์กับพิมพ์ของวัด

อย่างที่บอก พระนักธรรมพิมพ์วัด มีความแตกต่างจากพิมพ์ศูนย์อย่างมาก (ตามรูป) ขนาดของศูนย์ถ้ามองด้วยตาเปล่าก็จะใหญ่กว่านิดหน่อย องค์พระจะผอมกว่ามาก เนื้อหาก็แตกต่างกัน สีก็แตกต่างกัน ของศูนย์จะขาวหรืออมเขียวๆ

พระนักธรรมของวัดศาลาดิน

ส่วนของวัดมีหลายสี แต่จะออกไปทางน้ำตาล เหลืองๆ หรือขาว ซึ่งเป็นยุคหลังๆ ที่พัฒนามาแล้ว เนื้อหาจะลงตัว แต่พอดูจากสีจากการถ่ายรูปมา พอผมมาดู พระยุคกลางๆ สีมันกลับออกเทาๆ ครับ ขนาดของวัดก็ได้มาจากช่างที่ถอดมาจากพระพิมพ์แหวกม่านหลวงพ่อกวยองค์โปรดของผม แล้วปรับให้กว้างกับยาวลงตัว พอทางวัดพิมพ์ๆ ไปจนชำนาญ เนื้อหาจะขาวนวล เนื้อแน่นสวย พิมพ์ติดชัดเจน ซึ่งก็มาจากแม่พิมพ์ตัวเดียวกันน่ะแหละจ้า

พระนักธรรมรุ่นแรกของวัด

พิมพ์วัดยุคแรกๆ จะหนา เนื้อร่วนๆ จับบางทีผงยังติดมือมา

ผมจะพูดเฉพาะพระนักธรรมพิมพ์วัด ตามเจตนาแรกของผม ตามจุดยืนของผม เพราะไม่เคยมีใครเอาของวัดมาเขียนมาก่อน ขนาดแจกมาตั้งหลายปี เพราะตอนนั้นแจกฟรี ไม่มีประโยชน์อะไรที่เขาจะมาเขียนแนะนำ ผมจึงต้องการเอามาเขียน ส่วนของอย่างอื่น คนที่สร้างเขาเขียนของเขามาก่อนหน้าแล้ว ถ้ามีใครสงสัย ก็ให้ไปถามเขาโดยตรงนะครับ

พระนักธรรมพิมพ์วัดทำมาหลายครก ทำมาตั้งแต่ยุคแรกๆ ตอนยังไม่ชำนาญการผสมผง ปูนอาจจะใหม่ไป ยังปล่อยให้ปูนเค็มอยู่ ยังไม่มีการแช่ปูนในน้ำให้จืด ฉนั้นอาจจะเป็นไปได้ที่เนื้อหายังเกาะกันไม่ดี ร่วนๆ ไม่สวย แต่น่าเก็บ เพราะบางทีหลวงพ่อจะพิมพ์เอง ยุคแรกๆ นี้ หลวงพ่อบางทีถ้าว่างๆ ท่านจะบดผงดอกไม้ ว่านเอง คัดผงเอง เตรียมผงเอง นั่งกำกับเอง บางทีพิมพ์เอง แบบว่าตอนนั้น ยังฟิตจัด ยังแข็งแรงอยู่ ท่านตั้งใจทำมากและมันส์กับงาน นอกจากนั้น ชุดแรกๆ นี้ยังมีผงวิเศษอยู่เยอะ เพราะตอนแรกอัดกันเข้าไปเยอะแบบไม่ยั้ง พระชุดนี้ไม่สวยแต่ผมตั้งใจเก็บมา บางทียังหมาดๆ ก็ขอท่านมาแล้ว ท่านเสกให้อย่างดีทุกครั้ง และมีของแถมมาด้วย

และของที่แถมนี้ ผมอยากจะบอกท่านนิดว่า พระหรือเครื่องรางของหลวงพ่อทรง ไม่ว่าทุกพิมพ์ จะมีอะไรแปลกๆ อย่างหนึ่ง คือ มีมหากำบังมาด้วย เพราะบางที หาไปหามาไม่เจอหลายๆ ครั้ง แต่พอมาเจอ ก็ที่เก่าตรงหน้านั่นแหละครับ อันนี้ถ้าผมแก่แล้วก็น่าจะอุปาทานไป แต่ผมเจอเหตุการณ์นี้หลายครั้ง จะหาของท่านที่เก็บไว้ ต้องยกมือไหว้บอกกล่าวก่อน ก็จะหาง่าย ถ้าบอกก่อนแล้วตอนจิตดีๆ ค้นทีเดียวเจอเหมือนยัดเข้ามือ

ท่านที่มีของๆ หลวงพ่อ ต้องขอบารมี ลองดูเอาเองนะครับ เดี๋ยวจะว่าผมโม้ เชียรย์กันเอง แต่ผมก็จะขอบอกอีกอย่างว่า หลวงพ่อทรงนี่เป็นพระโบราณ วิชาเยอะ พื้นฐานแน่น พลังจิตสูง เป็นมหาพญาราชสีห์เผือกที่ห่มคลุมด้วยหนังลูกแกะแบบมิดชิด จะเฉยนิ่ง ทำไม่รู้ไม่ชี้ ไม่รู้ไม่เป็น แต่มาทิ้งทวนตอนปลายชีวิตท่านนี้เอง พระเนื้อผงพิมพ์วัด ก็เป็นอย่างหนึ่งที่ท่านตั้งใจมาก เพราะแจกฟรี แจกมันส์ บางทีแจกดะ แจกรอบตัว บางทียังไม่ทันลงจากรถ คนมาขอก็ควักมาแจกแล้ว แจกไปหลายๆ หมื่นองค์ พระน่าจะกระจายไปทั่วประเทศ จากเหนือถึงใต้ และออกถึงตก

กลับมาที่วิชามหากำบังนี้ น่าจะเป็นวิชาโบราณของคนวิเศษชัยชาญ เพราะเป็นนักรบมาแต่โบราณ นอกจากคงกระพันชาตรีแล้ว ยังมีมหากำบังเมื่อตอนเข้าต่อสู้และต้องการหนีถอยตามยุทธวิธีแบบรุกและรับด้วย นอกจากนั้น พอหมดยุครบกับพม่า ต่อมาแถววิเศษชัยชาญนี้ เป็นเมืองรอยต่อกับสุพรรณ ก็ยังมีโจรชื่อดังแบบครูโจรหลายคน หลายก๊ก พระอาจารย์รุ่นเก่าๆ ที่เก่งๆ บางท่านเรียนวิชามากับครูโจรเหล่านี้ก็มีหลายองค์ เช่น หลวงพ่อพัก วัดโบถส์ โจรรุ่นเก่าที่ขลังๆ นั้นจะมีวิชามหากำบัง ตอนถอยหนีทั้งนั้น เพื่อไม่ให้จับกุมได้ นอกจากนั้นยังมีฆราวาสเก่งๆ เช่น อาจารย์หมอฟู อาจารย์หมอเปรี้ยว สายท่านปรมาจารย์ หมอน้อย ยอดแหวนปิดตา พระพิรอด อันเกรียงไกร หลวงพ่อทรงท่านคงได้สืบทอดวิชาเหล่านี้มา และปลุกเสก แฝงกำกับไว้ในพระและเครื่องรางของท่าน ด้วยไม่ต้องการให้สูญหายและไว้ช่วยลูกหลานของท่าน

วิชามหากำบังนี้ใช้กันเยอะ นอกจากจะกำบังคนแล้วก็อาจจะกำบังสิ่งของบางอย่างที่ไม่ต้องการให้คนหาเจอได้ จนกว่าอาคมจะเสื่อมไป หมดหน้าที่ หรือมีผู้มีจิตดีบอกกล่าว

พระนักธรรมด้านข้าง เทียบความหนา

พระหลายครกที่นำมาเรียงกันนี้ เจตนาให้ดูความหนา จะเห็นว่ามีความหนามากจากยุคแรกๆ แล้วทอนลงไป หนากลางๆ ไปจนบางๆ ที่เป็นรุ่นหลังๆ ซึ่ง เนื้อหาจะขาวนวล แน่น และเข้าที่ เพราะแก่ปูน จะแสดงให้เห็นว่ามีหลายครกมากมื่อเทียบกับครกแรกซึ่งแก่ผง สีจะออกไปทางน้ำตาลและเหลือง

ความหนาของพระนักธรรมหนากับบาง

เปรียบเทียบความหนาของพระยุคแรกกับยุคหลังๆ จะเห็นว่ายุคแรกมีความหนาประมาณสองเท่ากว่าๆ ของพิมพ์หลังๆ ได้มาองค์เดียวเท่ากับสามองค์ แต่ค่อนข้างจะหายากหน่อย เพราะทำน้อย เปลืองผง หลวงพ่อทัก พระสวัดดิ์ชอบหนาๆ แปลกๆ เพราะได้ผงวัสดุฟรี เครื่องมือฟรี พระสำหรับแจกฟรี ท่านเลยใส่ไม่อั้น ถ้าทำขายคงประหยัดผงหน่อย แหะๆ พอหลวงพ่อท่านทัก พระสวัดดิ์ที่พิมพ์พระเลยปรับแหวนให้พระบางลง และที่พบส่วนมากจะเป็นพิมพ์หนากลางๆ เป็นส่วนใหญ่ เนื้อจะไปทางขาวๆ นวล แก่ปูนหอยขึ้นมาหน่อย อาจจะดูสีเทาๆ ในภาพก็ได้นะครับ