ยักษ์ตนครู “ท้าวเวสสุวรรณ” หลวงพ่อน้อย วัดเนินเวียง

บทความนี้เป็นบทความที่คัดลอกมา
ที่มา : หลวงพ่อน้อย ชุตนฺธโร โดย(ชมรมพระเครื่องและวัตถุมงคลหลวงพ่อน้อยวัดเนินเวียง)
ผู้เขียน : โชติ ปากน้ำโพ | เผยแพร่เมื่อ 19 เมษายน 2564

หากไม่คิด สืบสาน ตำนานครู
องค์ความรู้ ในสาย คงสูญสิ้น
หากไม่คิด สานต่อ สู่แผ่นดิน
คงดับสิ้น วิชาครู ที่สืบมา

ขอบพระคุณ พี่จ่าเจี๊ยบ ปากน้ำโพ พี่เชน เชียงใหม่ และ พ่อครูวิลักษณ์ ศรีป่าซาง ที่ได้ร่วมนำภาพ “ยักษ์ตนครู” ของหลวงพ่อน้อย มาให้ได้ชมได้ศึกษากันครับ

เวส สะ พุ สะ

ปัจจุบัน “ท้าวเวสสุวรรณ” ตนนี้ อยู่ที่ พิพิธภัณฑ์เฮือนเจียงลือ จ.เชียงใหม่ อยู่ในความครอบครองของพ่อครู วิลักษณ์ ศรีป่าซาง

ซึ่งนับว่าเป็นความโชคดีของคณะศิษย์ ที่จะได้ชื่นชมเครื่องรางประเภทแฮนเมค ที่ครูอาจารย์ได้สร้างเอาไว้ ท้าวเวสสุวรรณ งานแกะมือดิบๆ ศิลป์บ้านๆ หรือที่สมัยใหม่เรียกกันว่า งานโฟล์ค

ลงสี ดูมีเสน่ห์ในตัว ต้องมนต์ ให้น่าเกรงขามนัก ยึดตั้งไว้กับฐานไม้สี่เหลี่ยม ลงอักขระด้วยดินสอว่า

เวสสะ พุ สะ นะมะพะทะ อะสัง วิสุโลปุสะพุภะ

นับว่าเป็นความโชคดีของพวกเรา ที่ได้ “หัวใจพระคาถาในการบูชาท้าวเวสสุวรรณ” ของท่าน

ท้าวเวสสุวรรณตนนี้ ได้คุยกันมาเกือบ 3 ปีแล้ว ว่าจะขึ้นไปชมกัน แต่ ณ วันนี้ พี่ใหญ่ของเรา ประสานงานให้ จึงได้รูปถ่ายมาให้ชมกัน

ย้อนไปเมื่อหลายปีก่อน จ่าเจี๊ยบปากน้ำโพ ได้เชิญ คุณหญิงวิมล ศิริไพบูรณ์ หรือที่เรารู้จักกันในนามปากกา (ทมยันตี) และพ่อครูวิลักษณ์ ศรีป่าซาง มาร่วมเปิดงานนิทรรศการ ณ สถานที่ ห้างรรพสินค้าแฟรรี่แลนด์ ใจกลางเมืองจังหวัดนครสวรรค์

เมื่อเปิดนิทรรศการเสร็จ ท่านพ่อครูได้ไปเห็นท้าวเวสสุวรรณตนนี้ ในตู้โชว์เครื่องรางและวัตถุมงคลของจ่าเจี๊ยบ ปากน้ำโพ ท่านพ่อครูท่านชอบมาก พี่เจี๊ยบท่านเลยมอบท้าวเวสสุวรรณตนนี้ให้กับพ่อครูวิลักษณ์ ศรีป่าซาง กลับไป เพื่อเป็นที่ระลึกในการที่ท่านมาร่วมเปิดงาน

ท้าวเวสสุวรรณตนนี้ อยู่ในห้องครูของหลวงพ่อน้อย จากการศึกษาจากคนรุ่นเก่าๆ ได้ความว่า ท่านน่าจะสร้างไว้มากกว่า 1 ตน แต่ที่พบเห็นกันก่อนที่ท่านจะมรณภาพ มีจำนวน 2 ตน แต่ปัจจุบันไม่พบเจอเเล้ว

ท้าวเวสสุวรรณตนนี้แกะจากไม้ ลงด้วยสี คาดว่าเป็นสีชนิดเดียวกันกับที่ลงในงานปั้นบริเวณวัด ซึ่งสีที่พบเห็นจะมี สีเขียว สีแดง สีเหลือง และสีชมพู เป็นสีหลัก ที่ท่านใช้ทาในงานรูปปั้นของท่านภายในวัด สำหรับตนนี้ แกะออกมาได้แบบมีอารมณ์ศิลป์ของงานบ้านๆ โดยแท้จริง แฝงไว้ด้วยความเข้มขลัง อีกทั้งยังมีนัยยะแฝงไว้ให้น่าศึกษาครับ

แม้นจะมีโอกาสได้ชมเพียงแค่ภาพถ่าย เราก็ยังภูมิใจว่า ของครูบาอาจารย์ของเรา ไม่สาบสูญ ไม่สูญหาย

ท้ายสุดนี้ ขอบารมีครูอาจารย์ เมตตาทุกท่านครับ

ขอบพระคุณพี่เจี๊ยบ ที่ประสานด้านการถ่ายภาพ
ขอบพระคุณ พี่เชน เชียงใหม่ ที่เดินทางไปถ่ายภาพถึงบ้านพ่อครูครับ
ขอบพระคุณพ่อครู วิลักษณ์ ศรีป่าซาง ที่อนุญาตให้ถ่ายภาพมาลงเพื่อเผยแผ่บารมีหลวงพ่อครับ